İnsanların mutlulukla ilgili çok dertleri var. Benim de var. Nedir, ne değildir, nasıl mutlu olunur? Kimin sözüydü hatırlamıyorum ama şöyle bir söz vardı: Mutlu olup olmadığını sürekli düşünen insan mutlu değildir. Çok katılıyorum diyemeyeceğim ama doğruluk payı var sanki.
Benim bazı gözlemlediğim insanlar mutlu muyum, mutsuz muyum diye bu konuya çok kafa yormuyorlar, ama dışarıdan mutsuz oldukları çok belli. Haklılar da mutsuz olmakta. Çoğunun mutsuz olmak için çok sebebi var. Ama bir yandan da bakıyorum insanı mutsuz edecek şeyler sürekli etrafta. Pek kaçılmıyor bunlardan. Daha doğrusu belki kaçılır ama hep yenileri çıkıyor.
Mutlu olmak için bazıları kendilerine bazı koşullar belirliyor. Şu şu şu olursa ben mutlu olurum, bunlar olmazsa mutsuz olurum diye. Çok didiniyorlar, kendileri için o koşulları oluşturuyorlar, ama tabi bu süreçte kendileri değişiyor, etraftaki hayat değişiyor, mutlu olmak için yeni koşullar gerekiyor. Yine bir mutsuzluk.
Bir Şey Yapmayanlar
Bir de mutsuz olduklarından şikayet eden ama bu konuda hiç bir şey yapmayanlar var. Hatta galiba bu insanlar etrafta çoğunlukta. Ya da belki dışarıdan bana öyle geliyordur belki bir çok şey yapıyorlardır kendilerini mutlu etmek için. Bilemeyeceğim. Ama bana pek öyle gelmiyor. Bu insanlar için yapılabilecek çok şey varmış gibi gelmiyor. Zaten burada yazdıklarımın onları pek ilgilendireceğini zannetmiyorum.
Bir Şey Yapanlar
Ben uğraşıp uğraşıp yine de mutsuz kalanlara geri döneyim. Bir şekilde insanın belli bir mutluluk hedefi koyduktan sonra oraya ulaşmaya çalışırken attığı adımlardan mutluluk çıkarması gerekiyor. Bir adım daha yaklaşmanın bir mutluluk sağlıyor olması lazım. Veya o adım için yapılanların belli bir haz vermesi gerekiyor. Hem bu hedeflere yaklaşıyor olmanın kendisi bir mutluluk kaynağı olabilir, hem de bu mutluluk bir sonraki adım için motivasyon kaynağı olabilir.
Klişe şeyler bu dediklerim tabi. Ama klişe de olsa bunların doğru olduğunu düşünüyorum. En azından kendi hayatımdan öyle görüyorum. Bu bahsettiğim hedeflere her zaman ulaşılmıyor. Hatta belki de çoğu zaman ulaşılmıyor. İnsanların hayatla ilgili görüşleri değişiyor, hayattan beklentileri değişiyor, koşullar değişiyor. Sonuçta hedefler de değişiyor. Veya hiç bir şey değişmiyor ama insan başarısız olabiliyor. Bunlar hayal kırıklığı yaratıyor doğal olarak.
Bir şekilde insanın belli bir mutluluk hedefi koyduktan sonra oraya ulaşmaya çalışırken attığı adımlardan mutluluk çıkarması gerekiyor.
Ama sonuçta hedefler insanların kafasında olan yapay şeyler. Bunlara doğru adım atarken insan kendini mutlu edebiliyorsa hedeflerin değişmesi, tutmaması, anlık hayal kırıklıkları yaratsa da insan ben bu hedef için çalışırken mutluydum, güzel zamanlar geçirdim, güzel anılarım oldu diyebiliyor. Bu etraftaki koşullardan bağımsız olarak sürekli bir mutluluk kaynağı olabiliyor. Benim etrafımda gördüğüm mutlu insanlar bunu yapabilenler gibi geliyor bana.