12.08.2017 – Pittsburgh, PA / Cansu’nun evi
Selam gençler, nasıl gidiyor? Bugün açıkçası kafamda öyle konuşmak istediğim spesifik bir konu yok. Doğaçlama gidelim.
Şu anda saat 21:47. Çok geç değil ama benim uykum geldi. Aslında biraz üretken olmak istiyorum. Ne bileyim yapılacaklar listemden birkaç şey sileyim, biraz efektif olayım diyorum ama dediğim gibi uykum var ve hiçbir şey yapasım yok.
Bu arada düşünüyorum acaba uykum olduğu için mi bir şey yapasım yok, yoksa hiçbir şey yapmak istemediğim için kendimi uykum olduğuna inandırıp, bunu bahane olarak mı kullanıyorum? Yazmak keyif verici bu arada ama konumuz bu değil.
Bu uyku meselesi aslında biraz insanın canı sıkıldığında yemek yemesine de benziyor bence. Bana oluyor mesela öyle. Sıkıcı bir işle uğraştığımda, yemek yemek işten kaçmak için bir bahane oluyor. Ama gerçek bir açlık hissedip de yiyorum sanki. Yoksa sadece bilinç altımda yarattığım bahaneler mi bunlar? Muhtemelen ikisinden de birazcık.
Peki ben şimdi uyumalı mıyım yoksa iş güç mü yapmalıyım? Kendime birazcık objektif baktığımda görüyorum ki şu anda gerçekten hafif uykum var. Sabah da erken kalktım. Gün içinde de yoruldum. Ama hani iş yapacak olsam yapamayacak durumda da değilim. O zaman ne yapacağıma şöyle karar vermek istiyorum:
Şu anda keyifli olan şey benim için uyku. Peki ben şimdi uyursam bunu hak etmiş mi olurum, yoksa sonradan bu tembelliğimin pişmanlığını mı yaşarım? Maalesef burada sanki biraz arada deredeyim. Hani iş güç yaptım bugün bol bol ama sanki daha verimli olabilirdim. Ya da yine gereksiz yere hırslı mı davranıyorum?
Peki o zaman bir de şu açıdan bakayım olaya: Anı yaşamak için ne yapmalıyım? Sanki çözüm hem keyif aldığım hem de üretken olabileceğim bir şey bulup yapmakta. Aklıma blogum için yazı yazmak geldi. İyi fikir. Ama tam yeltenecektim ki aslında şu anda gerçekten yorgun olduğumu farkettim.
Şu anda beynim pek verimli olamayacak gibi. Neyse çok kasmamak lazım. Ben yatıyorum gençler. Sabaha daha verimli olmak üzere görüşürüz.