Bazılarınız bildiği gibi ben bol bol kitap okuyorum, meditasyon yapıyorum, günlük tutuyorum, bloguma yazıyorum; ve bunlarin hepsi aynı zamanda benim hedeflerimde de olan şeyler. Ama tabi bunlar bir noktadan başka bir noktaya ulaşmakla ilgili hedefler değil, daha çok bu alışkanlıklarımı sürdürmem ile ilgili hedefler.
Okumaya devam et “Hedefler, Ek İşler ve Yaklaşımlar”The 4-Hour Workweek – Timothy Ferriss
What is the pot of gold that justifies spending the best years of your life hoping for happiness in the last?
Timothy Ferriss, The 4-Hour Workweek, 4%
Kalem Monoloğu
– Bir kalem varmış, işi gücü yazmakmış. Zaten bir kalemin başka ne işi gücü olabilir ki?
Okumaya devam et “Kalem Monoloğu”Günlük Parçaları – 10
01.05.2017 – Beşiktaş/Mugshots Coffee House
Okumaya devam et “Günlük Parçaları – 10”İyi şeyler var, kötü şeyler var, ortalaması “fena gitmiyor”. Bu da beni rahatsız ediyor aslında. Fena gitmeyen bir hayat beni kesmiyor.
Basitlik ve Güzellik Üzerine
Az önce meditasyon yapıyordum. Gözlerimi kapayıp nefes alış verişime odaklanmaya çalışıyorum. Tabi kolay olmuyor. Dikkatim dağılıyor, aklım bin türlü şeye takılıyor. Sonra dağıldığımı fark ediyorum, tekrar nefesime odaklanıyorum, tekrar dikkatim başka şeylere kayıyor, ben bunu tekrar fark edip tekrar nefesine odaklanıyorum. Bu genelde böyle devam ediyor. Her gün bir 20 dk. bunu yapmaya çalışıyorum. Beni odaklanma ve sakin kalma konularında geliştirdiğini düşünüyorum. Neyse. Bekli bir gün daha detaylı girerim bu meditasyon konusuna. Ben aslında farklı bir şey anlatmak istiyorum.
Okumaya devam et “Basitlik ve Güzellik Üzerine”Başlamak ve Bitirmek Üzerine
Okumaya devam et “Başlamak ve Bitirmek Üzerine”Belki de ben hep başlamalıyım, bitirmek bana göre değil. Başlayıp başlayıp durmalıyım. En iyi başlayan olmalıyım.
Norwegian Wood – Haruki Murakami
If you only read the books that everyone else is reading, you can only think what everyone else is thinking.
Haruki Murakami, Norwegian Wood, P.31
Beklemek Üzerine
Okumaya devam et “Beklemek Üzerine”Çalışmayan insan, dışa vurmasa da, kendine itiraf etmese de, ister istemez kendisine olan saygısını kaybeder.
Günlük Parçaları – 9
20.03.2017 – Beşiktaş/Ev
Merhaba günlük. Gerçi bu şey bir günlük mü değil mi bilmiyorum ama böyle demek hoşuma gitti. Şu anda keyifliyim ama içimde bir gıcıklık da yok değil. Bu gıcıklık şu anda buraya yazmak yerine acaba oturup iş mi yapsam düşüncesinin verdiği gıcıklık. Ama artık kendime de bu sözler kabak tadı verdi diyorum. Hep aynı bok, onu mu yapsam bunu mu yapsam, keyif mi yapsam, iş mi yapsam, bugün yeterince çalıştım mı, çalışamadım mı? Koyarım hepsine, hep aynı terane. Asıl olay şu anda sevdiğim şeyi mi yapmalıyım, yoksa ileri ki bir zamanda sevdiğim şeyi yapabilmek için şu anı mı satmalıyım?
Okumaya devam et “Günlük Parçaları – 9”Fi – Akilah Azra Kohen
Otobüsleri yoğunlukla kullanan insan kalabalıkları o kadar köleleştirilmişlerdi ki, durakta saatlerce beklemek onlar için artık yorgun işlerinden uzakta birazcık dinlenmek, hayal kurabilmek için kendilerine ayırdıkları zaman anlamına gelir olmuştu. Kimsenin beklemekle ilgili bir şikayeti yoktu bu ülkede. Rastgele duraklara gidip, şanslarına dua edip, otobüslerin gelmesini bekleyen sürüler aynı zamanda bu ülkeyi yönetenleri de seçiyorlardı. Hiçbir beklentileri olmadan.
Akilah Azra Kohen, Fi, Loc 2328